Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΡΗΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ
Της ΕΦΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗ
Η υποτέλεια, διαχρονικά, δυστυχώς, αποτελούσε δεύτερη φύση στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους.
Η κυρίαρχη ολιγαρχία αυτού του τόπου είχε πάντα δύο χαρακτηριστικά: τον ληστρικό πλουτισμό μέσω της απομύζησης του κράτους και έναν έκδηλο και βαθύ «ραγιαδισμό» απέναντι στην ξένη προστασία, την οποία αναζητούσε ως μέσο για την εξουσία της.
Σε κάθε κρίσιμη ιστορική φάση όπου οι εργαζόμενοι και ο λαός έβγαιναν απειλητικά στο αγωνιστικό προσκήνιο, με αιτήματα τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη, η ελληνική ολιγαρχία του πλούτου, στη δεσποτική οροφή του ελληνικού καπιταλισμού, διέσωζε την ληστρική εξουσία της βασισμένη στην ξένη πολιτική, οικονομική και ορισμένες φορές τηστρατιωτική επέμβαση ή την απειλή στρατιωτικής επέμβασης.
Αυτήν την κατάσταση της ωμής ξένης πολιτικής και οικονομικής ιμπεριαλιστικής επέμβασηςγνωρίζει με τον πιο ακραίο και τον πλέον τραγικό τρόπο η μνημονιακή Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια, βιώνοντας ανοιχτά με τη μορφή της τρόικας, τώρα τερατόικας, την ξένη κηδεμονίαπροκειμένου να διασωθεί ένα «ολιγαρχικό» σύστημα και να μετασχηματισθεί με τον πιο άγριονεοφιλελεύθερο-αντικοινωνικό τρόπο, και με το ταυτόχρονο ξεπούλημα της χώρας.
Η ξένη μνημονιακή κηδεμονία σε βάρος της χώρας,αυτήν την περίοδο, πρωτοφανής σε μορφή και περιεχόμενο, μόνο με απροκάλυπτη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία ή σε χώρα υπό οικονομική κατοχή μπορεί να παρομοιασθεί .
Η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη είναι το πιο ανοιχτό «υπερόπλο» εκβιασμού με μέσο τονοικονομικό και τραπεζικό στραγγαλισμό, προκειμένου η κυρίαρχη τάξη της Ελλάδας να νομιμοποιεί τηνεοαποικιοκρατική κατοχή του τόπου και οι «θεσμικοί» της εταίροι να ληστεύουν ανενόχλητοι τη χώρα μας και το λαό μας.
Το ευρώ, δεν είναι απλώς ένα ενιαίο νόμισμα των «19», είναι επιλογή ένταξης στο Γερμανικό «ιμπέριουμ» υπό την ατλαντική πολιτικο-στρατιωτική ομπρέλα.
Το ευρώ δεν είναι απλώς νόμισμα αλλά κυρίως εργαλείο για την προώθηση μιας οικονομικής επιλογής παράδοσης και κατάπνιξης κάθε έννοιας ανεξαρτησίας της χώρας, με την ιστορικά βαθύτερη μέχρι τώρα καθυπόταξη της Ελλάδας στο υπό Γερμανική διεύθυνση γραφειοκρατικό κατεστημένο της ΕΕ.
Σήμερα όσο ποτέ η απαλλαγή μας από την ξένη ιμπεριαλιστική μνημονιακή κηδεμονία και η κατάκτηση εθνικής ανεξαρτησίας γίνονται όροι διεξόδου από την παρούσα κρίση. Όροι ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Το ευρώ δεν διασφαλίζει τη σχετικά ισότιμη συμμετοχή της χώρας μας σε μια ευρύτερη νομισματική ζώνη. Το ευρώ αντίθετα ναρκοθετεί και καταστρέφει τη δημοκρατία, ενώ υποστηρίζει ευθέως και ενισχύει την Γερμανική ηγεμονία.
Το ευρώ είναι συνώνυμο των μνημονίων και όσο περισσότερο γίνεται για τη χώρα μνημονιακό νόμισμα και για την ευρωζώνη νόμισμα ταυτισμένο με το νεοφιλελευθερίσμό και τη λιτότητα, τόσο γίνεται όλο και πιο ασύμβατο και ασυμβίβαστο με την εθνική μας ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι ευρώ ή εθνικό νόμισμα.
Το πραγματικό δίλημμα είναι μια χώρα «αποικιοκρατικό παράρτημα» του ευρωατλαντισμού, πράγμα που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα της ευρωζώνης ή μια χώρα που θα κατακτήσει για πρώτη φορά την ανεξαρτησία της για μια νέα ακηδεμόνευτη πολυδιάστατη πολιτική οικονομικής ανάπτυξης και διεθνών σχέσεων, πράγμα που προϋποθέτει την αμφισβήτηση της ευρωζώνης και σχεδιασμένη πορεία προς το εθνικό νόμισμα.
Το πραγματικό δίλημμα, επίσης, είναι : Συνέχιση της παράδοσης της χώρας σε μια κρατικοδίαιτηολιγαρχία του πλούτου και το χρηματιστικό κεφάλαιο, με όλο και περισσότερη την ξένη πολυεθνική άλωση της οικονομίας. 'Η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας με ισχυρό σύγχρονο δημόσιο τομέα, με αποτελεσματική συνεταιριστική αγροτικοκτηνοτροφική παραγωγή, με την οργανωμένη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με την αναβάθμιση της παιδείας, των σύγχρονων επιστημονικών – τεχνολογικών τομέων και του πολιτισμού,που προϋποθέτουν εθνικό νόμισμα και εθνική νομισματική κυριαρχία για την ανάκτηση ρευστότητας στην οικονομία και την σχετική προστασία της.
Το δίλημμα ευρώ ή εθνικό νόμισμα δεν είναι πρωτογενές. Είναι παράγωγο του διλήμματος εθνική κυριαρχία ή αιώνια όλο και βαθύτερη μνημονιακή υποτέλεια. Παράγωγο του διλήμματος μιας οικονομίας υπό πλήρη ξένο δεσποτικό και ολιγαρχικό έλεγχο στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης ή μιας οικονομίας που ακολουθεί ένα νέο παραγωγικό πρότυπο με επίκεντρο τις δυνάμεις της εργασίας, την καινοτομία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η τελική επιλογή του εθνικού νομίσματος είναι απλώς το απαραίτητο μέσο για τους μεγάλους εθνικούςκαι κοινωνικούς στόχους που έχουμε μπροστά μας.